H ομαλή μετάβαση από το Δημοτικό στο Γυμνάσιο

Η μετάβαση του παιδιού μας από το Δημοτικό στο Γυμνάσιο είναι μια αναπόφευκτη αλλαγή στη ζωή του αλλά και στη δική μας, η οποία για να πραγματοποιηθεί με επιτυχία χρειάζεται χρόνο, γνώση και υπομονή από όλα τα εμπλεκόμενα μέρη (μαθητές, γονείς, εκπαιδευτικούς). Η αλήθεια είναι ότι τα παιδιά μας έχουν ξαναβιώσει στο παρελθόν παρόμοιες μεταβάσεις (όπως π.χ. από το νηπιαγωγείο στο δημοτικό) και έχουν ανάλογες εμπειρίες.

Όμως εδώ θα πρέπει να σημειωθεί ότι η συγκεκριμένη αλλαγή σημαίνει κάτι παραπάνω από αλλαγή σχολικής βαθμίδας. Ταυτόχρονα, ο μαθητής της Στ΄ τάξης του δημοτικού καλείται να βιώσει το πέρασμα από την παιδική ηλικία σε άλλη αναπτυξιακή φάση, στην κυρίως εφηβεία, από την υπακοή στην αμφισβήτηση, από την εξάρτηση στην ανεξαρτησία, από τις φιλικές στις πιο προσωπικές σχέσεις.

Για να κατανοήσουμε λοιπόν και να υποστηρίξουμε τον μαθητή της Α΄ τάξης του γυμνασίου θα πρέπει να λάβουμε υπόψη μας τις τεράστιες αλλαγές :

1. Σε σωματικό επίπεδο (“επανάσταση” των ορμονών)

2. Σε γνωστικό επίπεδο (συμβολική – αφηρημένη σκέψη) και

3. Σε κοινωνικο-συναισθηματικό επίπεδο ( αναζήτηση προσωπικής ταυτότητας, ανάγκη για εξόδους και γνωριμίες, απέχθεια προς κάθε είδους επίβλεψη και περιορισμό, επένδυση σε εξω-οικογενειακά πρότυπα, εδραίωση της σεξουαλικής ταυτότητας).

Τα τυχόν προβλήματα που θα προκύψουν στη φάση αυτή προέρχονται και από την ίδια τη φύση του εφήβου (π.χ. παράτολμη συμπεριφορά, κυκλοθυμία κ.ά.), αλλά και από τη συμπεριφορά των γονέων (π.χ. απουσία επικοινωνίας, υψηλές προσδοκίες κ.ά.) και από τα καινούρια σχολικά καθήκοντα (π.χ. περισσότεροι καθηγητές, μεγαλύτερες απαιτήσεις για μελέτη, διαφορετικό σύστημα αξιολόγησης κ.ά.), καθώς επίσης και από εξω-οικογενειακούς παράγοντες (π.χ. ΜΜΕ, ευρύτερη κοινωνία, παραπληροφόρηση κ.ά.).

Για την καλύτερη αντιμετώπισή τους θα πρέπει να αποφεύγεται η αυταρχική στάση, η οποία οδηγεί σε πρόσκαιρες νίκες και ενθαρρύνει την παρεκτροπή σε τομείς που δεν μπορούν να ελεγχθούν από τους γονείς (φίλοι, ουσίες, μελέτη). Επίσης αναποτελεσματική θα πρέπει να θεωρηθεί η υπερβολική ανεκτικότητα, η οποία εισπράττεται από τους εφήβους ως αδυναμία και ενθαρρύνει την αρνητική συμπεριφορά. Η σωστή στάση σχετίζεται με την ενθάρρυνση της αυτονομίας και της υπευθυνότητας του εφήβου, με την επικοινωνία και τον αμοιβαίο σεβασμό.

Πιο συγκεκριμένα, οι γονείς θα πρέπει :

· Να ενθαρρύνουν την τήρηση σταθερού προγράμματος στο σπίτι , το οποίο θα περιλαμβάνει μελέτη, κοινωνική ζωή και ξεκούραση.

· Να συμπαραστέκονται άμεσα και έμμεσα (ηρεμία, διατροφή).

· Να είναι ανεκτικοί σε μικροπροβλήματα (ντύσιμο, προσωπικός χώρος, ακαταστασία).

· Να συντονίζουν τις προσδοκίες τους με τις δυνατότητες και τα ενδιαφέροντα του παιδιού τους.

· Να αναλαμβάνουν τις ευθύνες τους (Κανείς δεν είναι τέλειος!).

· Να διατηρούν την ψυχραμία τους σε στιγμές σύγκρουσης (δε φωνάζουν, δε χρησιμοποιούν υποτιμητικούς χαρακτηρισμούς).

· Να αντιμετωπίζουν τον έφηβο ενωμένοι, ήρεμα και διαλλακτικά.

Καλή προσαρμογή! Καλό καλοκαίρι!